“Bu ilme rical ilmi denmesinin sebebi hadisi nakleden kişileri, yani ravileri kendisine konu edinmesi sebebiyledir. Rical İlmi, hadis ravileri hakkında, hadis rivayetine ehil olup olmadıklarını belirlemeye yönelik gerekli her türlü bilgiyi derlemek, korumak ve değerlendirmek amacıyla ortaya çıkmıştır.
Rical ilminin bir diğer adı da Cerh ve Ta’dil ilmi’dir. Hadis ilminde cerh, raviler hakkında olumsuz kanaat belirtme, ta’dil ise raviler hakkında olumlu kanaat getirme anlamında kullanılır.
Cerh edene carih, cerh edilmiş olana yani kusurlu bulunmuş raviye mecruh denir.
Ta’dil edene muadil veya müzekki, ta’dil edinele adil, adl veya sika denir
Cerh-ta’dil faaliyetine nakd veya tenkid, bu faaliyeti yapana da münekkid denir.
Hadisin sened ve metin şeklindeki iki temel öğesinden senedle ilgilidir.
Ali b. El-Medini “Hadislerin manalarının anlaşılması ilmin yarısıdır. Diğer yarısı da rical ilmidir” demiştir.
Raviler hakkında hocalara sorarak sözlü olarak aktarılan bilgiler hicri ikinci asrın ortalarından itibaren kitap haline getirildi. İlk kitaplar Tarih ve Tabakat ismiyle kaleme alındı.
Velid b. Müslim ve Yahya b. Said el-Kattan da ilk rical kitabı yazarlarındandır.Vakidi ve Heysem b. Adi ise sahabe biyografisine dair tabakat kitabı yazmışlardır. Fakat bu kitaplar günümüze ulaşmamıştır.
Üçüncü yüzyılda rical ilmi zirveye ulaştı. Günümüze ulaşan en eski rical kitapları bu yüzyıla aittir. Bunlar ibn Sa ve Halife b. Hayat’ın Tabakat isimli kitapları ile Yahya b. Mail’in Tarih’idir.
Cerhe ve ta’dil kuralları önceleri Ulumu’l Hadis sonraları ise Usulu’l Hadis isimli kitaplarda ele alınmıştır.”
