İpek saçlarını sarıp beline,
Rüzgarlara binip gelsene anne.
Hayat defterimi alıp eline,
Ne haldeyim beni görsene anne.
Geceler çok soğuk, üşüyorum ben,
Hastayım, yorgunum, düşüyorum ben,
Her an yollarını gözlüyorum ben,
Ansızın çıkıp da gelsene anne.
Türküler üşüdü, yakıyor beni,
Şiirler maziye atıyor beni,
Sensiz yalan dünya yıkıyor beni,
Dertlerime derman olsana anne.
Gidişin o gidiş, unuttun beni,
Bu yalan dünyaya azıttın beni,
Yalnız bırakıpda ağlattın beni,
Bari rüyalara girsene anne.
Yalnızlık tak etti, artık canıma,
Basarım yıllardır hep taş bağrıma,
Umut yok, çıkamam belki yarına,
Şu hasrete bir son versene anne.
Konuş hep benimle, susma ne olur,
Sanki dargın gibi durma ne olur,
Yüreğime hançer vurma ne olur,
Bir anlık rüyama girsene anne.
Annenin yanıdır evladın yeri,
Çok oldu gideli, dönmedin geri,
Artık sevmiyorsan bile sen bari,
Bir kerecik “yavrum” desene anne.
“Anne” diyen olsa içim yanıyor,
Seni hatırlasam yaram kanıyor,
Verem olmuş oğlun artık ölüyor,
Kabrimin başına gelsene anne.
Öksüzün vuranı pek çok olurmuş,
Yetimin hakları yerde kalırmış,
Sevenler her yerde birlik olurmuş,
Beni de yanına alsana anne.
04 Aralık 2005
Muhammed Mücahid Okcu
www.muhammedmucahid.com
